افسوس که هرگز زمینه ی شکوفایی استعداد هایش فراهم نشد . هنوز هم بعضی از نقاشی هایش خانه ی خویشان را زینت بخش است ، تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش سپری کرد و از نوجوانی به کار مشغول شد و کار و تلاش او را فولاد آبدیده ساخت.

 شهید شعبانعلی حیدری فرزند قاسم در سوم خرداد 1347در خانواده ی مومن و زحمتکش در روستای کهک تفرش پا به عرصه ی گوی خاکی نهاد ؛ 

سختی کار و محرومیت های مختلف از او جوانی رشید و برومند ساخت .
عشق به کار و کوشش و مناعت ، چهره اش را در میان خانواده و فامیل ، مستثنی می کرد . مظلومیتش زبانزد بود . از دستانش هنر می بارید و خاک را به نظر کیمیا می کرد .
افسوس که هرگز زمینه ی شکوفایی استعداد هایش فراهم نشد . هنوز هم بعضی از نقاشی هایش خانه ی خویشان را زینت بخش است ، تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش سپری کرد و از نوجوانی به کار مشغول شد و کار و تلاش او را فولاد آبدیده ساخت.

زمانی که عده ای مرفه بی درد به هر دری می زدند که روزنه ای برای فرار از جنگ پیدا کنند و با پول دنیا را بخرند و دین را بفروشند ، عاشقانه وارد خدمت مقدس سربازی شد و برای دفاع از دین و ناموس و کشورش ، سر از پای نشناخت و چون شیر در بیشه های کردستان خروشید و سرانجام جهان مادی را کوچک تر از روح بلند خویش دید ؛ گویا مژده ی دیدار را شنیده بود که در آخرین مسافرت ، وعده ی دیدار را به قیامت حواله کرده بود و سرانجام در 30خرداد سال 1367در بیست سالگی 
و در مهران عروس زیبای شهادت را در آغوش کشید .

ابوالمعصوم در دبیرستان پانزده خرداد و روستای کندج دیپلم گرفت و بلافاصله به عنوان سرباز وظیفه ، راهی میدانهای نبرد شد و پس از 20ماه حضور مستمر و بی وقفه در تاریخ 1/11/63در منطقه ی شلمچه به جمع شهیدان همیشه شاهد پیوست .

 شهید محمد ابوالمعصوم فرزند عیسی در شهریورماه 1341 در روستای جلایر متولد شد . محیط پاک و بی آلایش روستا و پدری زحمت کش و سخت کوش و مادری پاک دامن ، خوش مشرب و عاشق اهل بیت (ع) ، همه و همه شرایطی را فراهم نمود تا ذره ذرهی وجود محمد با صداقت ، پاکی ، عشق ، ایمان عجین گردد.

در ایامی که از تحصیلات فارغ می شد ، همراه پدر به کوه و مزرعه می رفت تا در کسب روزی ، هم سفر او باشد .تشنگی ، آفتاب سوزان و استواری و صلابت کوه ، از او نوجوانی محکم ، با اراده و پولادین ساخت و گردش در باغهای زیبا و سر سبز و گوش سپردن به نغمه ی پرندگان ، روح لطیفش را صیقل داد و بدین ترتیب 
خشم و نفرت و مهر و رافت را در اعماق دل و منتهای قلبش جای داد ؛ و چه زیبا پس از حضور در عرصه های نبرد حق علیه باطل ، خشم خویش را ارزانی متجاوزین و مهر خود را نیز نثار هم سنگرانش نمود .
در دبیرستان پانزده خرداد و روستای کندج دیپلم گرفت و بلافاصله به عنوان سرباز وظیفه ، راهی میدانهای نبرد شد و پس از 20ماه حضور مستمر و بی وقفه در تاریخ 1/11/63در منطقه ی شلمچه به جمع شهیدان همیشه شاهد پیوست .

 اکبر حیدری فرزند حسین در اول فروردین سال 1342در شهرستان تفرش دیده به جهان گشود و در خانواده ای مذهبی و زحمت کش رشد کرد و تحصیلات ابتدایی را در دبستان مشیری شهرستان تفرش طی کرد 

شهید اکبر حیدریفرزند حسین در اول فروردین سال 1342در شهرستان تفرش دیده به جهان گشود و در خانواده ای مذهبی و زحمت کش رشد کرد و تحصیلات ابتدایی را در دبستان مشیری شهرستان تفرش طی کرد و دوره ی راهنمایی را در مدرسه ی راهنمایی سعدی ، پشت سر نهاد .

چقدر سخت دل به خدا سپردن و در دنیامی مادی غوطه خوردن.

شرکت در جلسات تعزیت اهل بیت عصمت و طهارت (ع) ، عشق به ا... را جرعه جرعه در کام  وجودش ریخت ، تا حدی که نتوانست با خاکیان همنشینی کند ؛چرا که افلاکیان او را ربوده بودند و چهره ی تکیده اش حاکی از غم درونش بود.حیا و ادب و صبر و شکیبایی از صفات بارزش بود . شرم و ادب را از هم نامش علی بن 
الحسین (ع) به ارث برده بود و صبر و شکیبایی را از مولایش علی (ع)هنوز چند صباحی از عنفوان جوانیش نگذشته بود که روانه ی جبهه ها ی حق علیه باطل گشت و تحصیلات عالی را در مکتب عشق ، به پایان رساند و فرجامش چنان بود که در مورخه ی 15/8/1362در کربلای مهران ، مدال شهادت را از دست محبوب گرفت .

پرویز درودی فرزند یوسف ، افتخاری برای خطه ی تفرش و روستای حشه است . متولد 1349 بود .کودکی و نیز دوران دبستان در همان زاد گاه گذشت ، ولی توفیق نیافت خواسته ها و آرزوهایش را در وادی علم و دانش دنبال کند

 سربازشهید پرویز درودی فرزند یوسف ، افتخاری برای خطه ی تفرش و روستای حشه است . متولد 1349 بود .کودکی و نیز دوران دبستان در همان زاد گاه گذشت ، ولی توفیق نیافت خواسته ها و آرزوهایش را در وادی علم و دانش دنبال کند ؛ ناچار ترک تحصیل کرد و به کار پرداخت .

در دوران نوجوانی غیرت خاصی داشت و نسبت به حضور در هیئت های مذهبی روستا علاقه ی زیادی نشان  می داد و به دوستان و رفقای خویش سفارش می کرد که همیشه در هیات روستا بیایند و حضور داشته باشند .

شهید درودی حضور خویش به منظور دفاع از میهن و ناموسش و کشور جمهوری اسلامی ایران لازم دید و به خدمت سربازی شتافت و تقدیرش چنان بود که در جریان درگیری با اشرار ، در 10/5/1370در نصرت آباد زاهدان دعوت حق را لبیک گفت و به فیض شهادت نایل آمد . تربت مطهر این شهید در گلزار روستای حشه به این روستا وقار و اعتباری بس عظیم ، بخشیده است 

حمید حاج نقی فرزند غلامعلی ، در سال 1345 در شهرستان تفرش ، محله ی میانده در خانواده ی مذهبی چشم به جهان گشود و در سایه مهر مادر و لطف پدر تربیت شد و پرورش یافت .

شهید حمید حاج نقی
شهید حمید حاج نقی فرزند غلامعلی ، در سال 1345 در شهرستان تفرش ، محله ی میانده در خانواده ی مذهبی چشم به جهان گشود و در سایه مهر مادر و لطف پدر تربیت شد و پرورش یافت .
دوران کودکی را پشت سر گذاشت و وارد دبستان مصطفی مشیری شدو مقطع ابتدایی را با موفقیت پشت سر گذاشت و وارد مدرسه ی راهنمایی شهید چمران  گردید.

از همان بدو تاسیس ستاد های مقاومت در مساجد ، ثبت نام و مشغول فعالیت شد و شبها به همراه دیگر بسیجیان به گشت و پاسداری  می پرداخت .

این عزیز شهید ، علاقه ی زیادی به مراسم عزاداری و شبیه خوانی اهل بیت رسول ا... داشت و به نقل از دوستان نزدیک  برای رسیدن به مراسم تعزیه ، در کلاس  درس لحظه شماری می کرد و با تعطیل شدن کلاس ، مسافت مدرسه ی راهنمایی شهید چمران تا حسینیه میانده را می دوید و هر سال مراسم شام غریبان فرزندان فاطمه (س) را برگزار می نمود و لباس عزا به تن و شمع سوزان به دست ، حسینیه به حسینیه می گشت  و نغمه ی «گلی کم کرده ام ، می جویم او را »سر می داد .

محمد درودی فرزند تقی در سال 1341در خانواده ای با ایمان و تلاشگر چشم بر جهان گشود .روستای جفتان بر خود می بالد که جوانی فداکار و دلیر چون محمد را در خود پرورانده است.

شهید محمد درودی فرزند تقی در سال 1341در خانواده ای با ایمان و تلاشگر چشم بر جهان گشود .روستای جفتان بر خود می بالد که جوانی فداکار و دلیر چون محمد را در خود پرورانده است.
آثار هوش و نبوغ از همان کودکی در او دیده می شد . دوران ابتدایی  را در زادگاهش گذراند و برای ادامه تحصیلات عازم تفرش شد.شهید درودی نوجوانی متقی و وظیفه شناس بود . عشق به دفاع از میهن و خشم و نفرت از متجاوزان خدا بی خبر ، باعث شد تا در آستانه ی اخذ دیپلم ، هنرستان دکتر خشایار را به مقصد جبهه و میدانهای رزم ترک کند .
قریب به دو سال به عنوان یک بسیجی مخلص به دفاع از مرزهای کشور شرف و عزت پرداخت و سپس به خدمت مقدس سربازی اعزام شد و سر انجام شمس وجودش در 20/8/64 در منطقه حاجی عمران در پس قله ها ی شهامت و شهادت غروب کرد.
پیکر مطهرش با تشییع با شکوه امت حزب ا... تفرش و دهستان رودبار ، به زادگاهش منتقل و در گلزار شهدای این روستا به خاک سپرده شد

شهید حسین درودیان فرزند عباس در دوم اردیبهشت سال 1341در روستای نقوسان پای بر عرصه ی هستی نهاد . تا پایان دوره ابتدایی را  در دبستان روستای زادگاهش،به تحصیل ادامه داد ، اما به دلیل محرومیت و عدم وجود امکانات کافی ، موفق به ادامه ی تحصیل نشد .
جوانی سخت کوش و پر تلاش بود و دفاع از تمامیت ارضی میهن اسلامی و حراست از انقلاب و دستاوردهای آن را یک فریضه و واجب شرعی به شمار می آورد ،
بر همین اساس و بر پایه ی این اعتقاد در حماسه ی دفاع مقدس ، آرام ننشست و پس از تن کردن لباس سربازی و فراگیری فنون نظامی عازم جبهه های دفاع از انقلاب اسلامی شد و با امید به پیروزی ، در سنگر دفاع از کیان اسلام باقی ماند و پس از 9 ماه انجام وظیفه و ادای دین و رزم بی امان ، سرانجام در 23/12/60 در سر پل ذهاب ، مورد اصابت تیر خصم دون قرار گرفت و روحش به ملکوت اعلی پیوست .
پیکر مطهر شهید ، خاک زادگاهش را مقدس و فضای آن را عطر آگین کرده است .

 رضا درودیان ، دوران ستم

 شاهی را به خوبی یاد نداشت ، ظلم و ستم جباران را ندیده بود ، اما از بزرگان خود شنیده بود که بر این ملت شریف چه ستمها که روا داشته اند ؛به همین دلیل ، عاشق انقلاب و رهبر کبیر آن بود .

شهید رضا درودیان در سال 1348متولد شد ، پدرش محمد حسین و از اهالی روستای نقوسان است . شهید رضا درودیان ، دوران ستم شاهی را به خوبی یاد نداشت ، ظلم و ستم جباران را ندیده بود ، اما از بزرگان خود شنیده بود که بر این ملت شریف چه ستمها که روا داشته اند ؛به همین دلیل ، عاشق انقلاب و رهبر کبیر آن بود .
همیشه می گفت : «باید به امام لبیک بگوییم و انقلابمان را حفظ کنیم . »عشق به اسلام و انقلاب و احساس وظیفه نسبت به هم وطنان ، و تعالیم اجتماعی و مذهبی که از خانواده و نزدیکان خود آموخته بود ، روح پاک و بی آلایشش را صیقل داد و بیش از پیش آماده ی جان فشانی کرد و سرانجام او را به جبهه کشاند .

مدتی با عاشوراییان کربلا ایران مانوس بود ، اما حضورش دیری نپایید و این گل گلزار ایثار و استقامت ، در دهم شهریورماه 1366 در جبهه ی شرهانی پر گشود واز خاک بر افلاک شد . رفت تا سرچشمه ی حقیقت را بیابدو روح خود را در زلال آن شستشو دهد و آماده ی ورود به رضوان الهی شود .

مردم مومن روستای نقوسان با احترامی وصف ناشدنی ، این شهید را تشییع و در همان روستا به خاک سپردند .

معلم شهید ، عبدالله مشهدی تفرشی فرزند اسماعیل در سال 1337با تولدش در خانه پدر و مادری تفرشی را روشن و بذر شادی و امید را در دل آنان کاشت .دوران کودکی خود را به سرعت سپری کرد و تا کلاس ششم ابتدایی نظام قدیم در دبستان رازی تفرش به تحصیل پرداخت و سپس وارد دبیرستان حکیم نظامی شد و پس از چهار سال تلاش موفق به اخذ دیپلم شد  .

عشق به تحصیل باعث شد تا شرایط ورود به دانشسرای راهنمایی را کسب کند و سرانجام در خرداد ماه 58 با اخذ مدرک فوق دیپلم علوم تجربی به خدمت رسمی آموزش و پرورش در آمد .مدتی در روستاهای بخش خلجستان به شغل شریف معلمی مشغول بود. رفتارش الگوی تربیت بود و به دانش آموزان ، تعاون و همکاری ، عشق و محبت و رشادت  و شهامت می آموخت .

جوان و پرنشاط بود که از طرف استکبار جهانی ، جنگی گسترده ، بر انقلابمان تحمیل شد و معلم شهید ، مشهدی نیز در زمره جوانان جان برکف این مرز  بوم به عرصه های خون و قیام و جهاد شتافت و همراه نیروی گردان 191لشکر شیراز به منطقه گیلانغرب و شیاکوه اعزام شد و فرماندهی یک قبضه تفنگ 106 را برعهده گرفت و در حمله آزاد سازی شیاه کوه در 10دی ماه 60پس از رزمی جانانه و چند روز مقاومت سرسختانه ، در 14دی ماه همان سال به شهادت رسید و پیکر مطهرش بعد از 7 ماه و پس از آزادی کامل شیا کوه ، با بالگرد به پشت جبهه منتقل و در گلزار شهدای بهشت معصومه (س) ، به خاک سپرده شد .

یکی از همرزمان شهید در جریان حمله به شیا کوه با وجود اینکه دوپایش را از دست داده بود فریاد و می گوید : «ای کسانی که مانده اید سلام مرا به امام برسانید و بگویید شیاکوه لرزید ، اما مدافعانش نلرزید.

آری ! مشهدی ها هستند که به کوه صلابت و به دریا خروشیدن و به خورشید تابیدن می آموزند.

شهید مصطفی زرچینی فرزند حسین در سال 1340در روستای  زرچین چشم به جهان گشود و در دامان خانواده پرورش یافت . دوره ی  ابتدایی را در همان روستا طی کرد و برای گذراندن دوران راهنمایی به تفرش آمد و مقطع متوسطه را نیز در تهران به تحصیل پرداخت .

از پایگاه ابوذر تهران دوبار به جبهه عزیمت نمود که این سفر تاثیر زیادی در دوستان و همسایگان گذاشت به نحوی که آنها با دیدن چهره ی با صفای مصطفی و حرکات و سکنات وی عازم جبهه ها شدند تا از قافله ی افتخار بی نصیب نمانند .

سرانجام در عملیات فتح فاو ، در سال 64 به درجه رفیع شهادت نایل شد و در بهشت زهرا ی تهران مدفون گشت.

آری او  صداقت و پاکدامنی روستایی خود را به شهر هدیه داد و سرافرازانه کوچه ای را به نام خویش مزین ساخت .